#KADIN: Bazı soruların cevabını hala bulamadım. Belki daha zamanı var, belki cevabı hiç yok, belki de ne soru var ne cevap.. Yokluğun en büyük kavgam.. Gittikçe gözden kayboluyor gemimiz. Sevmek ait olmaktır sanıyordum, sahip olmak sanıyordum, ne yazık.. Önce defalarca boğuldum o girdapta, sonrası yüzüme bakmayan teslimiyet..
Geçmedi.. Kızıl gözlerle, titrek ellerle, yanan bir göğüsle devam ettim. Geceydi buluşma yerimiz, değiştirmedim.. Sahip olmadan sevmeyi öğrendim sonra, Farid Farjad olmasaydı olmazdı. Kimse yoktu, onun kemanıyla ağladım,
Geçmedi.. Benim olmayan ellerim benim olan yalnızlığımı okşadı, kimseye değmeden geçtim aralarından. Yol bir yere gitmez diyordun, yolda olunca anladım,
Geçmedi.. Değdiğim hayatlar geldi gözümün önüne, bir de eğilip almadığım beş kuruşlar.. Anılar boynumdan hiç çıkarmadığım mor bir kolyenin içinde.. Gemimizin ufuktan kaybolmasını izliyorum, pembe gözlü elleri soğuk bir kadının nasıl nefes aldığını izliyorum,
Geçmiyor..
#ADAM: Zaman çok hızlanmıştı yine, kendisini denizi seyrederken buldu. Kafasını kaldırıp gökyüzüne baktı, uzaktan gören biri gökyüzüyle konuştuğunu düşünebilirdi, öylesine dalgın, öylesine sıcak.. Biraz daha sarıldı paltosuna. Soğuk havada sıcak olmak güzeldi. Yaşamak denen işi ne kadar zorlasa da beceremiyordu, hep bir geç kalmışlık hissi.. Ne kadar kazanırsa kazansın kaybetmek içindi sanki tüm zaferler.. Parmak uçlarımdan öpse mazeretin tamirim mümkün demişti Başak Buğday, mümkün müydü hakkaten.. Kuşlara takıldı gözü sonra, gitmek lazımdı, daha fazla gitmek..
YALVARIŞ..
Rabbim söz verdin
Kaldıramayacağı yükü
Yüklemem dedin kuluma
Şahidimsin
Kaldıramıyorum
Oyunsa bu
Oynamıyorum
İmtihansa
Kaldım
Ben zaten
İçi geçmiş bir hevesle
Yarım kalmış bir niyetin
Arasında ıskalandım
Pişmeden yandım
Son sözüm sana yine de
Üstesinden gelemedim
Bu yaşamak sınavının
Bağışla..
ALİ LİDAR..
KALDIRAMIYORUM, BAĞIŞLA.. – Derya Deniz