Gözümden öpme..
#ADAM: Sigarasından bir nefes daha çekti ölüme teslim olur gibi. Ciğeri biraz daha beş para etmez oldukça rahatlıyordu.. Nerden bineceği tutmuştu vapura, bu soğukta hem de.. Zeytin gözleri hiç değişmemişti, hele gülünce ortaya çıkan eğik dişi.. Uzun parmaklarını prangalayan yüzükleri ne de yakışmıştı, kabahatmiş gibi saklıyordu.. Bir nefes daha çekti.. Seneler öncesine gitti bakışları, yalvarır gibi bir şeyler demesini beklediği ana, bekle dersen beklerim demişti kadın.
Adam öylece bakmıştı. Gaddarlığından değildi susması, o zaman yapmasaydı bir daha asla yapamayacaktı. Bağırsın, çağırsın güzel bir yumruk atsın istemişti, ıslak gözleri can çekişerek erimişti.. Elini sıkınca birden kendine geldi, buz tutmuş ruhu ısınır gibi oldu, şimdi elleri bile eldi.. İyiyim derken kadının gözleri dolar gibi oldu, ağlamasına dayanamazdı, denize döndürdü gözlerini.. Bilerek sormadı çocuklarını, duymuştu zaten birilerinden..Konuşurken daha az gülümsüyordu artık, kilo almış saçları da uzamıştı.. Konuşmasını istediğini biliyordu ama yapamazdı, konuşmaya başlarsa.. Olmazdı işte. Kadın elini uzatınca anladı yolun bittiğini. Gözlerinden öpmek isterdi, belli belirsiz dikkat et diyebildi. Kadın acelece döndü arkasını, biliyordu ağladığını.. Uzun süre bakakaldı.. Hala lavanta kokuyordu saçları..
#KADIN: Mavi gözleri gözleriyle buluştuğu anda yer dönüyor sandı, yere kapaklanıcak gibi oldu. Ayaklarına hükmü kalmamıştı, yanı başına gidiverdi. Rahatsız olsa hemen uzaklaşırdı ama olmadı.. Ağarmış saçlarını görünce boğazı düğümlendi, deterjan kokuyordu yine mis gibi. Elini sıkınca karnındaki (kabuk tutmuş) boşluğa kor düştü, gayri ihtiyari eli karnına gitti. Yüzüklerine baktığını gördü. Nasılsın deyiverdi, iyiyim derken sesi kulaklarını gıdıkladı, iyi değildi, boğazına bir düğüm daha takıldı ağlamamak için. Yüzük takmıyordu, eşine haksızlık etsin istemezdi, kızdı içten içe saklayamadı.Yaşlanmış, çok zayıflamıştı, artık hiç gülmüyordu.. Bir şeyler anlatmaya çalıştı havadan sudan, mavi gözlerine baktıkça eriyor, kalbi boğazında atıyordu.. Eşini, çocuklarını sormak isterdi, annesini sordu.. Görmeyeli ne çok şey olmuştu, hepsini bir nefeste anlatsa.. Biliyordu dinlerdi ama, yapamazdı. Konuşsun isterdi eskisi gibi, mavi gözleri dalgalansın..
Geçmişe takıldı saçı, iç organları paramparçaydı.. Çocukları geldi gözünün önüne, sahipsiz, yorgun bir öfke belirdi gözlerinde.. Düşünmeden elini uzatıverdi, hıçkırmamak için dudaklarını ısırıyordu, hatırlayamadığı bir şeyler söyleyip arkasını döndü hızlıca, dönmesiyle birlikte yere iki damla yaş düştü.. Hala aynı mavide boğuluyordu..
O esnada yolun yanında üstü başı kirli bir adam şiir okuyordu:
yeni ay görünce yüzüne bakardım,
gözbebeklerimde sen vardın.
leyleği havada görmek için seninle,
yeryüzünü unuturdum.
hasret kurşunuyla dün dört karga vurdum.
güvey duvağı görmezmiş düğünden evvel,
şimdi ellerin bile bana el..
evliya bahçesinde nar ağacı,
dalına gönlümden çile bağladım.
eski nemli dualarıma ağladım.
helva dağıttım öksüzlere kandillerde,
sen ordasın ben yaban illerde.
gözümden öpme ayrılıktır derdin
öpmedim, ayrılmadık mı..
ZEKİ MÜREN..
Gözümden Öpme – Derya Deniz